Eindelijk.... Na gevoelsmatig lang wachten, het waren overigens nog geen twee maanden, was het op paaszaterdag weer zover:
bardienst invullen…….labels halen……competitie regelen en…..tennissen. Het was een prachtige, uitgelezen dag en de eerste ballustige leden betraden voorzichtig het nog zachte gravel. Het was nog even wennen. De ballen vlogen in het begin alle kanten op maar dat kwam natuurlijk door de wind. Het professionele balgevoel was natuurlijk niet verdwenen al moest het wel even uit de winterslaap gehaald worden. Voor diverse andere leden, het was een druk komen en gaan, noodde het mooie zonnige weer uit om vanaf het opgeknapte terras, onder het genot van een glaasje, het ’gedoe’ op de banen te bekritiseren of de laatste gossip met elkaar te delen.
Ook in het opgeknapte clubhuis, vloer en wanden waren twee dagen ervoor door Kees de Vaal en zijn helpers in staat van nieuw teruggebracht, was het een drukte als vanouds. Met name aan de bar ging dit door tot het begin van de avond. Op verzoek van de barcommissie werd een nieuw merk bitterballen aan de aanwezige ter keuring voorgelegd. Natuurlijk waren er diverse ronden nodig om tot een juiste beoordeling te komen. De bitterballen deden naar het oordeel van velen niet ten onder voor de Van Dobbe ballen, maar waren volgens informatie een stuk voordeliger. U ziet….het tennisseizoen, met al haar facetten, is weer begonnen. Tennis ze! Oh ja, vergeet na het spelen niet de ingelopen kuiltjes eerst met de schoen en wat gravel te dichten. Daarna pas slepen! Het zal Frans gelukkig maken. (zie artikel ‘de groundsmen’)